Posted in Հայոց լեզու

Աշխարհում գույնի պակաս կա

Աշխարհում գույնի պակաս կա բայց բոլորը այդ չեն նկատում։ Աշխարհը գնալաով փչանում է քչանում է կենսական անհրաժեշտության իրերը։ Մարդիկ ավելի վայրենի են դառնում և իրար են սպանում որ նրանք ու նրանց ազգը ավելի երկար ապրի։ Նրանք չեն մտածում ուրիշների մասին մենակ մտածում են իրանց մասին։ Ամեն ինչ անհետանում է դրանց շարքում էլ գույները։ Կյանքը արդեն դառնում է անգույն։ Եվ դու այս աշխարհում ոչ թե ապրում ես այլ գոյատեվում։ Եվ վաղը չե մյուս օրը լրիվ Երկիր մոլորակում կլինի ապոկալիբսիս։ Եվ այս մոլորակը կդառնամի անգույ անկյանք տիեզերական մարմին

Author:

Ողջու՜յն։ Իմ անունը Գուրգեն Աբրահամյան է: Ես սովորում եմ Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի Արևելյան դպրոցում, 5-րդ դասարանում։ Իմ մազերը կարճ են և սև։ Ես ունեմ շագանակագույն աչքեր։ Ես սիրում եմ Մաթեմատիկա։ Ես նման եմ իմ պապիկին։

Leave a comment